سر در ابتدا کمی گیج کننده به نظر می‌رسد، ولی ساده است. بند پشت آن را می‌کشید، و آن را مانند کلاه بیسبال روی سرتان می‌گذارید. سپس صفحه نمایش جلویی را به سمت پایین به مقابل چشمانتان می‌کشید تا روی گونه‌هایتان قرار گیرد.

این دستگاه برای کسانی هم که عینکی هستند فضای زیادی دارد، و ارگونومی کلی آن بطوری است که شما متعجب می‌شوید که چرا همه نمایشگرهای روی چشمی از این طراحی استفاده نمی‌کنند. این چیزی است که من ساعت‌های متمادی از استفاده کردنش احساس راحتی کرده‌ام. شایان ذکر

است که مانند هدست‌های دیگر، صفحه نمایش این

هدست دارای نقطه‌ای است که در آن همه چیز  واضح‌تر به نظر می‌رسد. اغلب یک یا دو ثانیه طول می‌کشد که چشم به آن عادت کند.

PSVR یک نمایشگر روی چشمی با سیم است. بی سیم شدن آن باعث افزایش تاخیر و در نتیجه باعث دلزدگی از آن می‌شود. همین که کابل زیاد ضخیم نیست خوب است.

من ریموت کوچکی را هم که سونی برای تنظیم صدای نمایشگر روی کابل قرار داده دوستم دارم. این ریموت کوچک به شما اجازه می‌دهد هدفون PSVR را به آن متصل کنید. به همراه این دستگاه یک هدفون نیز عرضه شده است، ولی شما می‌توانید هدفون 3.5 میلیمتری خودتان را نیز متصل کنید.

رای مثال در بازی London Heist وقتی یک کاراکتر پشت سر من حرف می‌زد و راه می‌رفت می‌توانستم جای دقیقش را تشخیص دهم.

اگرسونی، علیرغم افزایش قیمت، هدفون رو بخشی از این هدست قرار می‌داد خیلی بهتر می‌شد، مانند نمونه مشابه‌اش Rift.

بسته بندی اولیه PSVR جدای از نمایشگر روی چشمی، شامل کابل HDMI، کابل USB، آداپتر برق، کابل ارتباطی، هدفون، دفترجه راهنما، لوح نمایشی PlayStation VR، و یک دستگاه پردازشگر است که تصویر VR را به تلویزیون انعکاس می‌دهد.

فرایند راه اندازی به طور کلی دشوار نیست، ولی کابل های زیادی را باید متصل کرد..

بعد از اتمام فرایند راه اندازی، عینک PSVR تجربه سه بعدی باورنکردنی را به شما منتقل می‌کند. گرچه Shark Encounter تجربه‌ای منفعل و بخش کوتاهی درون مجموعه PlayStation VR Worldsاست در عین حال بسیار جذاب به نظر می‌رسد.

این بازی شما را درون یک قفس کوسه در اعماق اقیانوس قرار می‌دهد و شما را به یک کوسه سفید بزرگ موجه می‌کند که قصد خوردن شما را دارد.

 وقتی او را می‌بینید که با دندان‌های تیزش قفس شما را باز می‌کند، احساس خطری در شما ایجاد می‌شود که غیر ممکن است بتوانید این احساس را از صفحه نمایش‌های قدیمی دریافت کنید.

London Heist عوامل فنی جذابی دارد و تا حد زیادی سه بعدی است.

London Heist واقعیت مجازی

دو صحنه در این بازی نظر من را جلب کرد. مورد اول جایی بود که یک گانگستر لوله تفنگش را به سمت من گرفت، که بسیار ترسناک و در این حال خیلی جالب بود. با اینکه می‌دانستم دارم بازی می کنم، ولی نتوانستم جاخالی ندهم و با

دست های مجازی‌‌ام از صورتم محافظت نکنم.

صحنه دومی که نظر من را جلب کرد در صحنه‌ای بود در اواخر بازی که باید بین دو نفر تصمیم می‌گرفتم که کدام زنده بماند و کدام بمیرد. در یک لحظه درنگ یکی از آن‌ها من را با چاقو به قتل رساند. شاید این خشن‌رین احساسی بود که من در یک بازی تجربه کرده بودم، ولی خیلی جذاب بود.

همین صحنه‌های کوچک هستند که قدرت واقعیت مجازی را کاملا متمایز می‌کنند. بطور کلی واقعیت مجازی در ترسناک‌تر کردن صحنه‌های ترسناک خیلی خوب عمل می‌کند.  از آنجا که شما احساس می‌کنید که واقعا در صحنه حضور دارید، موقعیت‌ها واقعا خطرناک به نظر

می‌رسند و این بازی را بیش از پیش جذاب می‌کند.

گرچه عینک  PSVR ویژگی‌های دوست داشتنی زیادی دارد، ولی مشکلات زیادی هم دارد. دوربین پلی استیشن می‌تواند فضای بازی حداکثر 6.2×9 فوتی را پوشش دهد، ولی متوجه شدم وقتی 8 فوت از دوربین دور شدم، لرزشی ناخوشایند در تصویر حس کردم، انگار دوربین داشت درک عمقش را از دست

می‌داد. این را نیز متوجه شدم که حتی در محدوده‌های نزدیک‌تر کنترلر DualShock شروع به لرزیدن کرد، گرچه این مورد کمتر اتفاق افتاد. نزدیک شدن بیش از حد به دوربین هم مشکل ساز است.

وقتی خیلی نزدیک باشید و در حال بازی کردن Job Simulator باشید، که نیاز است ایستاده باشید هدست شما ممکن است از میدان دید دوربین بالاتر بزند. گرچه می‌توانید دوربین را به سمت بالا بچرخانید، وقتی در بازی می‌نشینید کنترل کننده‌ای که روی لبه قرار دارد ممکن است از محدوده خارج شود.

وقتی در داشبورد پلی استیشن 4 هستید، کمبود کنترل کننده ردیاب در PSVR به طرز عجیبی احساس می‌شود. همان طور که Vive نشان داده، این ویژگی می‌تواند سودمند باشد زیرا هنگام بازی جلوی چشمان شما بسته است.